بشنو از نی چون حکایت می کند               از گرانی ها شکایت می کند
چون زبان بنده را ببریده اند                        بال پرواز مرا هم چیده اند
سکه خواهم کیسه کیسه بی شمار           تا گرانی را کنم شاید مهار
من به هر بیچاره ای گریان شدم                  یار بی چیزان و درویشان شدم
هان چه باید کرد ما را زور نیست                 حاضریم از بهر مردن گور نیست
مرگ ما نزدیک اما دور نیست                      کس به فکر این تن رنجور نیست
آتش فقر است کاندر ری فتاد                      زآه مظلومان ترک در پی فتاد
چون گرانی درد جانسوزی که دید؟                بهر بی چیزان چنین روزی که دید؟
هان تورم دیده ها خون می کند                  عاقلان را پاک مجنون می کند
پول نفت آور به سفره دیر شد                      مرد مستضعف ز جانش سیر شد
جمله می باشند اندر فکر نام                      کس نمی باشد به فکر این غلام
کیسء سودا گران گر پر نشد                        نان برخی هم ولی آجر نشد
چون وکیلان هر کسی چالاک شد                 بی کوپن ، بنزین درون باک شد
غم مخور ای ملت والای ما                          نفت می باشد به زیر پای ما
ای که گشته مایهء افسوس ما                      غرب و شرق آیند بر پابوس ما
نفت را باشد هزاران عاشقا                          می کند هر صامتی را ناطقا
گر من این حرف و سخن نا گفتمی                 شب ز اندوه درون نا خفتمی
هر که از ملت شود اکنون جدا                       می شود رسوا به نزدیک خدا
چون که دلها لخته لخته خون بود                    لاجرم این گفته آتشگون بود
گوش هرکس محرم این راز نیست                  جز دل شوریده کس جانباز نیست

ذهن نیمه هشیار ؛ ذره ای حس شوخ طبعی ندارد. مر دم به گونه ای مخرب درباره خود شوخی می کنند و ذهن نیمه هشیار نیز آن را جدی می گیرد به محض اینکه سخن می گویید تصویری ذهنی ایجاد می کنید که بر ذهن نیمه هشیار اثر  می گذارد و آنگاه آن تصویر در بر ون جلوه گر می شود و عینیت می یابد .
انسان با خبر از نفوذ کلام ؛ در گفتار خود دقت بسیار به خرج می دهد .زیرا کافی است مر اقب واکنش کلام خود باشد تا بداند که بی ثمر  نخواهد گشت .مردمانی که به هنگام خشم یا نفرت سخن می گویند بزگترین خطا را مرتکب می شوند .زیرا کلامشان عواقبی سخت ناخوشایند خواهد داشت.به دلیل نفوذ طیف یا قدرت تموجی کلام ؛ هر آنچه بر  زبان آور ید همان را به خود فرا می خوانید .مردمانی که مدام از بیماری سخن می گویند بیماری را به سوی خود می کشانند.
انزجار و ناشکیبایی ؛ قدرت آدمی ر ا از چنگ او می ر باید . باید در کوی و برزن این علائم را به دیوارها بچسبانیم که ( مر اقب اندیشه هایت باش ) ( مر اقب کلامت باش )
پس اکنون بیایید در هدایت این نیروی پویای درون خود دقق باشیم.باشد تا آن را برای شفا بخشیدن و برکت طلبیدن هدایت کنیم .چون نفحه این تموج به صورت امواج خیرخواه برای تمام جهان به پیش می  رود.و هر چند اندیشه خاموش است ؛ اما نیرویی عظیم دارد.قدرتی که در خیرخواهی تان نهفته است ؛ هر چه مانع را از سر راهتان می روبد و مراد  دلتان ر  به شما می دهد.
همیشه نمی توانید اندیشه هایتان ر ا مهار کنید ؛ اما کلام خود را که می توانید در کف اختیار بگیرید.و سرانجام کلام بر  ذهن نیمه هشیار اثر می گذارد و پیروز می شود...
پی نوشت1 :بر گرفته از کتاب  نفوذ کلام اثر فلورانس اسکاول شین