مهناز زمانی در گفتگو با خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران گفت:  شرکت IBM یک سیستم جدید برای مدیریت داده ها طراحی کرده است.

به گفته وی این سیستم ها از مجموعه محصولات پیور سیستم  IBM هستند و سازمان ها و شرکت های کاربر به کمک آن می توانند حجم زیادی از داده های خود را مدیریت کنند. این سیستم های طراحی شده برای تجزیه و تحلیل داده ها به کار می روند.

به گفته این کارشناس سیستم های طراحی شده دارای پیکر بندی سخت افزاری و نرم افزاری جدیدی هستند که دسترسی همیشگی به جریان داده ها را برای کاربران فراهم می کند.

این کارشناس تصریح کرد: این سیستم ها با تجزیه و تحلیل سریع داده ها به کسب و کارهای کاربر اجازه می دهد بر اساس بینش و آگاهی جدید از تجزیه و تحلیل بتواند به سرعت درباره فعالیت های خود تصمیم گیری کنند.

زمانی با اشاره به اینکه شرکت IBM قصد دارد در یک کنفرانس مطبوعاتی در بوستون امریکا از سیستم های جدید خود که با عنوان Puredata نام گذاری شده رونمایی کند، اذعان داشت: زمان عرضه این محصول پایان اکتبر سال جاری اعلام شده است و قمیت نهایی برای این سیستم ها 500 هزار دلار اعلام شده است.

وی تصریح کرد: سیستم های معرفی شده قابلیت رقابت با محصولات شرکت های او را کل وسب در حوزه مورد بررسی را دارد.

همانطور که حتما تا به حال متوجه شده اید توییتر توسط گروهی به نام ارتش سایبر ایران هک شد و مدتی در دسترس نبود. مطالب زیادی در این مورد منتشر شده است. عده ای معتقد هستند این گروه وابسته به دولت ایران هستند و عده ای هم این گروه را عذه ای آماتور نام نهاده اند. اما تحلیلی را که رضا هاشمی نوشته معقول تر به نظر می رسد. پیشنهاد می کنم حتما تحلیل رضا را بخوانید. در ادامه خلاصه ای از مطلب رضا را خواهید خواند و بعد از این تحلیل نگاهی به روش مورد استفاده برای هک کردن توییتر خواهم پرداخت.
رضا در تحلیل خود به ستاره های بکار رفته اشاره کرده و نوشته که این ستاره ها که به رنگ قرمز هستند نه نشانه ای ایرانی و نه نشانه ای اسلامی و دینی هستند و در حقیقت این ستاره های قرمز بر روی یک صفحه سیاه یادآور شوروی سابق چین، کوبا و کومونیست ها است. همچنین نویسنده معتقد است هکر در تلاش بوده با استفاده از این نشانها و یادآوری سابقه نه چندان خوب آنها در ذهن عموم مردم ایران را نیز همچون آنها نشان دهد. از طرفی هکر یا هکرها با ذکر آدرس ایمیل خود نشان داده اند که دوست دارند با آنها مصاحبه شود تا بتوانند بیشتر به تبلیغات مواضع خود بپردازند. از طرفی آدرس ایمیل هم همراه با پرچم مذهبی شیعی نشان داده شده تا القاء گر این موضوع باشد که هکرها یک گروه شیعی ایرانی هستند. رضا معتقد است در استفاده از این نمادها به حدی بزرگنمایی شده است که باور کردن آن مشکل است. در انتهای تصویر هک شده توییتر پیامی در مورد تحریمها بر علیه ایران آمده و رضا معتقد است که هکر با بکار بردن این جمله به صورت پنهانی به موثر بودن تحریم آمریکا بر علیه ایران اشاره داشته و این در حالی است که تحریمها تاثیری بر ایران نداشته است.  در انتها رضا معتقد است این هک توسط ایرانی ها انجام نشده است. باز هم توصیه می کنم اگر به این موضوع علاقه دارید مقاله رضا را مطالعه کنید.

اما روش هکرها
در ادامه روش مورد استفاده هکرها را می خوانید که برداشتی است از مقاله تک کرانچ:
هکر ها از روش Deface استفاده کرده اند (همان روشی که در مورد هم شدن وبلاگ یک فتحی هم بکار برده شده بود) که در این روش صفحه سایت قربانی با صفحه مورد نظر هکرها عوض می شود. برای این کار گروه موسوم به "ارتش سایبر ایران" با دسترسی پیداکردن به سرورهای DNS ی که رکوردهای نام دامنه twitter.com بر روی آن قرار دارد، این رکوردها را طوری تغییر داده اند تا به آدرس IP هاستی اشاره کند که صفحه مورد نظر هکرها بر روی آن قرار دارد. باید توجه کنید که نام دامنه twitter.com و رکوردهای مربوط به آن ربوده نشده اند.
رکوردهای DNS توییتر بر روی میزبانی به نام Dyn قرار دارند. هکر یا هکر ها در حقیقت به اکانت توییتر بر روی این میزبان دسترسی پیدا کرده اند و بدینوسیله توانسته اند تغییراتی در رکوردها ایجاد کنند و این تغییرات را برای تمام رکوردهای دامنه twitter.com و sub domain های آن انجام داده اند. البته به دلیل وجود cashing در مراحل مختلف همه در یک زمان متوجه هک شدن توییتر نشدند.
 این نوع حمله از نظر فنی پیش پا افتاده است اما تاثیر بسیار زیادی دارد. مشکل بوجود آمده به دلیل وجود نقص امنیتی در Dyn نیست و بیشتر به دلیل ضعف مدیریت در نگهداری کلمه های عبور و آدرس ایمیل است.
 بنده قبلا هم عنوان کرده ام که محکوم کردن یک ابزار منطقی نیست، هک کردن ابزار هم فایده ای ندارد. بلکه باید از ابزار به نفع خود استفاده کرد. با هک کردن توییتر پیام هکرها تنها برای کمتر از یک ساعت نمایش داده شد و البته به نظر من توجه استفاده کنندگان توییتر بیشتر به هک شدن توییتر جلب شد تا به پیام هکر.
کلا این نوع برخورد من را به یاد برخورد با ویدئو در سالهای دور می اندازد. زمانی که داشتن ویدئو جرم بود، ولی چند سال بعد از همان ویدئو برای پخش فیلمهای ایرانی استفاده شد.

فیسبوک و توییتر را با فلیپ توست بچشید!

شبکه های اشتراک گزاری چند وقتی است شور و هیجان زیادی پیدا کرده اند. مردم هم چند وقتی است که دید و بازدید حضوری را کنار گذاشته و به این جور جامعه های مجازی رو کرده اند! یکی از دلایل این گونه تغییرات، تغییر در رفتار اجتماعی است، چرا که شما نهایت با بازدید حضوری می توانید تا 10-20 نفر را در مدت زمان 1 ساعت ببینید و تازه این امکان وجود دارد شخصی در جای دیگری از دنیا زندگی کند و شما راهی برای دیدنش نداشته باشید! اما در شبکه های مجازی شما می توانید بی نهایت فرد را به طور آنلاین از هر کجای دنیا در کنار دست خود داشته باشید و اگر دل تان خواست جوابشان را بدهید و اگر نخواستید به ایشان محل هم نمی گذارید! غیر از اینست؟ در نظر می گیریم شما می خواهید رتبه تک رقمی کنکور خود را به رخ تمامی دوستانتان بکشید! به جای تماس گرفتن یا رفتن به محل زندگیشان و شنیدن جواب، بهتر است تا آن را خیلی آرام در وضعیت (استاتوس) فیسبوک، توییتر یا یاهوی خود ثبت کنید. آپلود تصاویر و ویدئو ها هم از مزیت های جالب این شبکه های اجتماعی است. پس نتیجه می گیریم در بسیاری (نه همه) از مواقع، استفاده از شبکه های مجازی به صرفه تر (در وقت و هزینه) است.

فلیپ توست یک اپ ویندوز 8 ایست که امکان مدیریت حساب های کاربریتان در فیسبوک و توییتر را در طی “یک” برنامه به شما می دهد. شما با استفاده از این اپ امکان دارید؛ 1- حساب های کاربری تان در دو شبکه (توییتر و فیسبوک) را کنترل کنید. 2- دیدگاه ها، پست ها، درخواست های دوستی، توییت ها را ببینید. 3- در هر دو شبکه پست، تصویر، ویدئو، تلنگر و چندی دیگر ارسال کنید و به طور کلی یکبار کار را یکسره کنید و در دو شبکه قرار دهید به جای اینکه یک وقت جداگانه برای هر کدام بگذارید.

برای نصب فیلپ توست به Windows Store مایکروسافت بروید. در قسمت جستجو، عبارت Flip Toast را سرچ کنید. پس از بارگزاری، روی آن کلیک کنید تا به صفحه توضیحات بروید.

در صفحه اصلی، بر روی دکمه نصب در منوی سمت چپ کلیک کنید. آنگاه به طور خودکار بر روی سیستمتان دانلود و نصب می شود. ادامه آموزش را در ادامه مطلب بخوانید.

در صفحه اصلی اپلیکیشن، بخش های مختلفی از فعالیت ها را به طور گروه بندی شده و در چند ستون می بینیم. برای وارد شدن در حساب های کاربری فیسبوک و توییتر تان از قسمت راست (بالا) استفاده کنید. با کلیک کردن بر آیکون تنظیمات، نوار آن در سمت راست ظاهر می شود. حالا با ورود در حساب، می توانید پرمیشن ها (اجازه دیدن برای افراد) را تنظیم کنید، یا شاید هم بخواهید تنظیمات به یاد آوری ها و پرمیشن ها را برای فلیپ توست غیر فعال کنید.

پس از ورود، باید پروانه دسترسی فلیپ توست به حساب کاربریتان را با زدن دکمه Allow بدهید.

پس از اینکه برای اولین بار، وارد شوید تفاوت این اپ با خود فیسبوک را درک خواهید کرد. در این برنامه مشاهده می کنید تمامی پست ها، به یاد آوری ها، نظرات و … در چند بخش جداگانه با نام های خودشان دسته بندی شده اند؛ پست های امروز، یاد آوری ها، پیام های تصویری و تولد ها.

برای اینکه آمار لحظه ای حساب خود (فیسبوک یا توییتر) را داشته باشید، باید صفحه را بارگزاری مجدد کنید. برای اینکار بر روی صفحه راست کلیک کرده و ریفرش را بزنید.

فلیپ توست با هر ورژن از ویندوز 8 (یعنی 32-64) کار می کند.

در آینده حتی می‌توان از اسکن‌های چشم برای تعیین بیماری یا تنش احساسی در افراد استفاده کرد.

آیا گوگل پلاس یک شبکه اجتماعی است؟! به نظر این مهم ترین سوالی است که از زمان شروع به کار رسمی پلاس در 28 ژوئن 2011 تاکنون مطرح شده است.
همه از جمله مارک زوکربرگ مدیرعامل فیس بوک می گویند، گوگل پلاس یک شبکه اجتماعی است اما گوگل تاکنون هیچوقت ادعا نکرده است که گوگل پلاس یک شبکه اجتماعی است! این موضوع در معرفی اولیه گوگل پلاس توسط گوگل مشهود است. به گفته اشمیت، «پروژه پلاس یک محصول دیگر نیست بلکه در واقع یک "لایه اجتماعی" است که در کل محصولات گوگل قرار خواهد گرفت».
اما آیا این یک ابهام منطقی است؟ به نظر می رسد باید به ساختار شبکه های اجتماعی نگاه کنیم تا بتوانیم به این ابهام، پاسخ دهیم.
ساختار شبکه اجتماعیِ پرزنت آدامز، درباره ی روابط انسانی (دوستان) است که این ساختار در فیس بوک به عنوان بزرگترین شبکه اجتماعی جهان وجود دارد. گراف این ساختار به شکل زیر است:

اما گوگل پلاس یک ساختار جدیدی را ارایه کرده است که گراف زیر شاید ساختار آن را معرفی کند. ساختاری که برطبق حلقه ها پدید می آید.

اما یک نکته کاملا روشن است. گوگل از ناموفق بودن حریم خصوصی در فیس بوک و توییتر استفاده کرده است. زیرا بزرگترین انتقاد به شبکه های اجتماعی همیشه بحث تنظیمات حریم خصوصی بوده است. زیرا بسیار سخت است که شما مفهوم “دوست” و “آشنا” را در فیس بوک و توییتر مجزا کنید. اما در حلقه های گوگل این امکان پذیر است. به عنوان مثال ما به گروه دوستانمان اعتماد کامل داریم اما آیا به آشنا نیز می توان اعتماد کامل داشت؟!

فریندشیپ بودن (ارتباط براساس دوستی ایجاد می شود) فیس بوک و فالورشیب بودن (ارتباط براساس دنبال کننده ها ایجاد می شود) توئیتر دو فرآیند اصلی ارتباط افراد با یکدیگر است. یعنی ارتباط در فیس بوک براساس دوستی ایجاد می شود اما در توئیتر براساس فالور ارتباط ایجاد می شود. اما گوگل فریندشیپ را در قاب فالور در حلقه ها ایجاد کرده است و اختیار مدیریت آن را به کاربران داده است. یعنی شما می توانید یک عده را به عنوان دوست قرار دهید و رابطه اینگونه شکل می گیرد و عده دیگری را به عنوان فالور یا آشنا یا هرچیز دیگر.

گوگل پلاس قاتل فیس بوک نیست
از روزی که گوگل پلاس آمده همه آن را با فیس بوک و توییتر مقایسه می کنند و این سوال را مطرح می کنند، که آیا گوگل پلاس می تواند با فیس بوک رقابت کند؟ آیا می تواند جایگزین فیس بوک شود و سوالاتی از این دست! اما به واقع این دو مسیر جدایی با یکدیگر دارند. قاعدتا کاربران فیس بوک به همین راحتی آن را ترک نمی کنند.
اگر به رشد کاربر هم نگاه کنیم، باز قابل قیاس نیست. زیرا فیس بوک و توئیتر به عنوان یک استارتاپِ نوپا پا به عرصه گذاشتند در حالی که گوگل پلاس با برند معروف گوگل وارد شده است. اما نمودار زیر نیز مقایسه ای است که درباره دست یافتن به 10 میلیون کاربر توسط این سه شرکت ارایه شده است. توییتر نزدیک 2 سال و فیس بوک نزدیک 2 سال و 122 روز طول کشیده است که 10 میلیون کاربر جذب کنند! اما گوگل پلاس تنها 16 روز.

به نظر می رسد، گوگل به جای اینکه به دنبال آن باشد که پلاس را به عنوان یک شبکه اجتماعی معرفی کند، به دنبال آن است ساختار جدیدی را به شبکه های اجتماعی فعلی اضافه کند، اما بحث درباره مفهوم گوگل پلاس همچنان ادامه دارد و عده زیادی آن را شبکه اجتماعی می دانند و برخی نیز آن را مغاییر ساختار شبکه اجتماعی امروز دنیا معرفی کرده اند.

گوگل پلاس شبکه اجتماعی نیست، بلکه یک لایه اجتماعی است
ساختار گوگل پلاس به نوعی است که احساس می شود یک شبکه اجتماعی است. اما به نظر نمی رسد هدف گوگل از ایجاد آن ارایه یک شبکه اجتماعی باشد. آنها می خواهند یک لایه اجتماعی سرتاسری از خدمات گوگل (وب اکوسیستم) ارائه کنند. استراتژی گوگل این است که یک تجربه خوب و یک طراحی مناسب برای جذب اشتیاق کاربر مناسب است.

گوگل پلاس و زنجیره فرمان مدیریتی
گوگل پلاس به مدیران این امکان را می دهد که حلقه هایی شامل کارمندان ایجاد کنند و مطالب و برنامه های گوناگون را با آنها به اشتراک بگذارند و بازخورد لحظه ای دریافت کنند. همچنین می تواند حلقه ای از همکاران برای مدیران یا کارمندان ایجاد کند تا روابط خود را  توسعه و بهبود دهند. همچنین می توان مشتریان نورچشمی را در یک حلقه جمع کرد و با آنها ارتباط نزدیک برقرار کرد. کلا زنجیره حلقه ها مدیریت افراد را بهبود می بخشد و حق انتخاب را به کاربر می دهد.

گوگل پلاس و تجربه جستجوی اجتماعی
گوگل به دکمه لایک هویت بخشیده است و آن را به پلاس وان تبدیل کرده است. یعنی شما وقتی مطبلی را پلاس وان می کنید در موتور جستجوی گوگل برای حلقه هایتان پیشنهاد می شود. اینجاست که لایک از حالت ظاهری خود خارج می شود و نوعی تاثیر هویتی می گیرد. شاید در آینده این بهبود یابد و ساختار لایک بودن و لایک شدن را دگرگون سازد.

گوگل پلاس رسانه ای از نسل سوم
در رسانه‏های نسل دوم با زیاد شدن بیش از حد اطلاعات و عدم توانایی در طبقه بندی اطلاعات مواجه هستیم. اما در رسانه های نسل سوم، زندگی کاربر با ماشین یکی شده و کاربر دارای زندگی مجازی می‏شود. ماشین های طبقه بندی کننده اطلاعات، هوشمندی و ارائه اطلاعات متناسب با نیاز و علایق کاربران از ویژگی های اصلی این نسل هستند. این نسل از رسانه‏ها در آینده قابلیت درک زبان انسان را خواهند داشت؛ احتمالا، کاربر در آینده خواهد توانست به کدهای آن دسترسی پیدا کند.
یکی از مشکلاتی که کاربران در شبکه‌های اجتماعی مثل توئیتر، فرندفید یا فیس‌بوک با آن رو‏به‏رو هستند این است که نمی‌توانند به سادگی گروه‌های متمایزی از دوستان تشکیل دهند تا بتوانند هر زمان که بخواهند مطلب یا عکسی را با یک گروه خاص به اشتراک بگذارند.
گوگل پلاس ظهور کرد تا گروه‏ها تشکیل شده و مطالب و عکس‏ها را به اشتراک بگذارند. گوگل پلاس فقط شبکه‌ای برای اشتراک مطالب نیست، بلکه می‌خواهد ابزاری برای کشف مطالب و محتواهای مورد علاقه کاربران باشد. به کمک جرقه گوگل پلاس، کاربر می‌تواند موضوع خاصی را انتخاب و از تازه‌ترین و مرتبط‌ترین مطالب بهره بگیرد و بدون زحمت هر روز خبرهای جالبی را در مورد آن موضوع ببیند. در این صورت، گوگل می‌تواند مطمئن باشد که همه کاربرانش، آن قدر کنجکاو خواهند شد که بی‌شک به شبکه‌اش مراجعه کنند.
پلاس پروژه ای است که در کل محصولات گوگل اضافه شده است و اگر یکپارچگی میان خدمات مختلف گوگل اتفاق بیفتد، در واقع نتایجی که در اختیار کاربران قرار می گیرد متناسب با خواست آنها طبقه بندی و در دسترس آنها قرار می گیرد و از اینجاست که پلاس پتانسیل تحقق رسانه های نسل سوم را می یابد.
رویکرد این بحث آینده نگرانه است پس شاید در حال حاضر تنها بتوان گفت: «گوگل پلاس شبکه اجتماعی نیز هست».

دکمه اسکیپ در واقع یکی از دکمه‌هائیست که با وجود پیشرفت صفحه کلیدها همچنان جایگاه خود را در بالاترین قسمت گوشه بالای چپ صفحه کلید به عنوان عضوی ارزشمند حفظ کرده است. این دکمه از ابتدا و بر روی صفحه کلیدهای اولیه نبود. اما آیا می‌دانید این دکمه را چه کسی اختراع کرده است؟

روزنامه نیویورک تایمز در مطلبی به این موضوع پرداخته است:
این دکمه در سال 1960 اختراع و یا متولد شد. هنگامی که یک برنامه‌نویس شرکت آی.بی.ام با نام باب بمر (Bob Bemer) سعی در حل چنین مشکلی اساسی را داشت: رایانه‌هایی از سازندگان متفاوت با کدهای برنامه‌نویسی مختلف وجود داشتند. بمر در واقع کلید اسکیپ را به عنوان راهی برای برنامه‌نویس‌ها برای تغییر و سوئیچ از یک نوع کد به نوع دیگر و مابین کدها ابداع کرد. پس از آن و زمانی که کدهای رایانه‌ها یکپارچه و در واقع استاندارد شد، که بمر نیز در آن نقشی اساسی داشت، دکمه اسکیپ نقشی جدیدتر را برعهده گرفت و در واقع برای اعلام توقف فرایند در حال انجام و اعلام پایان فرمان به پی سی کار خود را آغاز کرد.
شاید بیشترین استفاده از این دکمه در این روزها استفاده از آن برای پایان دادن به حالت نمایش فول اسکرین باشد اما سایر نقش‌های ترکیبی این دکمه مانند CTRL+ SHIFT+ ESC را نیز نمی‌توان نادیده گرفت. در واقع این دکمه در کنار سایر دکمه‌ها نظیر دکمه Shift، Ctrl، Alt و Enter از محبوبیت خاصی برخوردار است! اما آیا دکمه‌ای هم هست که از آن متنفر باشیم؟

در دهه هشتاد وقتی اعلام شد راک هودسن هنرپیشه محبوب آمریکایی در اثر ایدز مرده است و پس از آن علت ذات الریه فردی مرکوری خواننده محبوب انگلیس ایدز اعلام شد جهان غرب در بهت شوک آوری فرو رفت. وجهان در ترسی بزرگ مشترک شد که همانا ترس از بیماری ای ناشناخته بود.
اما محققان گرچه با فاصله زمانی زیاد اما بالاخره توانستند از چند و چون این بیماری سر در آورند.
محققان انواعی از شامپانزه های مختص قاره افریقا را یافته اند که منبع سرشاری از ویروس ایدز بشمار میروند. یک نوع این شامپانزه ها “پان گلودیت” است و دارای ویروس SIVcpz میباشد که ویروس HIV1 از آن بوجود آمده، نوع دیگر شامپانزه بنام “سوماتی مانگابه” است و ویروس SIVsm را درخود حمل میکند که ویروس دیگر ایدز با نام اختصاری HIV2 از آن بوجود میاید .
اینکه چگونه این ویروس از طریق میمون به انسان انتقال داده شده بحثهای زیادی وجود دارد اما محتمل ترین آن مصرف گوشت این حیوانات بعنوان یک منبع سرشار از پروتئین برای مردمان بومی مناطق افریقایی بوده است،
شکار این حیوانات همواره با خونریزی همراه بوده و شکارچیان اغلب بوسیله شکارهای خود زخمی میشدند، سپس گوشت شکار بصورت خام و یا نیم پخته مصرف میشده است ، تمامی این عوامل موجب انتقال ویروس ایدز به انسان شد.
دانشمندان براین عقیده هستند که با وجود رایج بودن ویروس ایدز در افریقای مرکزی مردم آن نواحی از بین نمی رفته اند زیرا HIV به آن درجه از کمال نرسیده بود تا بتواند سیستم دفاعی ارگانیسم انسان را نابود سازد، این توانایی مهلک با گذشت زمان دراثرجهش وراثتی (موتاسیون ) حاصل شده است. بدین ترتیب این ویروس موفق شد تا بابهره گرفتن ازسلولهای دفاعی (ایمن سازنده ) به تکثیر و تولید خود بپردازد.
علت اشاعه ویروس ایدز به خارج از افریقا و توسعه آن بدنیای غرب و سپس دیگر نقاط دنیا پدید آمدن راههای ارتباطی و سهولت رفت و آمد در بین قاره ها و کشورهاست.
درگذشته بیماری ایدز نوعی بیماری محلی یا آندمی محسوب میشد، اما متاسفانه امروزه با انتشار وسیع آن به اقصی نقاط جهان ” ایدز” مبدل به یک اپیدمی ( بیماری همه گیر ) گشته است. گرچه این بیماری از دیر بازدر افریقا وجود داشته است و قدمت یکی ازویروسهای هم ریشه آن به سال 1931 میلادی ( 1310 هجری شمسی ) برمیگردد
با اینحال نمیتوان تاریخ دقیقی برای آن قائل شد در نتیجه مبدا آنرا تاریخی بنا میگذاریم که اولین بیمار شناخته شده براثرآلودگی به HIV جان سپرد، اولین مبتلای شناخته شده در دنیای مدرن مردی امریکایی بود که در سال 1952 میلادی (1331 ه.ش ) درگذشت.
پزشکان ایالات متحده برای نخستین بار شیوع یک اختلال عجیب مربوط به ناکارآیی در دستگاه ایمنی بدن انسان را در 1981 تشخیص دادند. سه سال بعد، محققان در انستیتو پاستور پاریس و موسسه ملی سرطان در واشنگتن ویروس ناتوان کنند? دستگاه ایمنی انسان (HIV) را جداسازی و قرنطینه کردند. HIV از هنگامی که برای نخستین بار شناسایی شده تا کنون جان میلیون ها نفر را گرفته است. هرچند علاجی برای آن یافت نشده، درمان های ضد چرخه ویروسی در طول سال ها پیشرفت کرده اند
ایدز در دهه هشتاد
مرکز پیشگیری و کنترل بیماری های ایالات متحده (CDC) نخستین هشدار را برای شکل نادری از ذات الریه در گروه کوچکی از مردان همجنس گرا در لوس آنجلس صادر کرد که بعدا مشخص شد با بیماری با ایدز در ارتباط است.
در همین سال در امریکا 4 مرد همجنس باز به عفونت های قارچی عجیب مبتلا شدند که باعث حیرت پزشکان شد.
دانشمندان امریکائی با بررسی وضعیت این 4 نفر پس از 3 سال اعلام کردند که این بیماری دراثر ورود ویروسی به نام “رنرو” در بدن تولید می شود.
ازآنجا که ابتلا به این بیماری در جهان با بیماری این 4 همجنس باز آغاز شد، تصور عموم این بود که ایدز بیماری مختص به همجنس بازان است، ولی تحقیقات بعدی نشان داد که هم همجنس بازان مذکور قبل از ابتلاء به بیماری مسافرتهائی به قاره افریقا داشته اند و در آنجا در اثر تماس با قبایلی که خون شامپانزه می خوردند، به این بیماری مبتلا شدند.
تا دهه نود قبل هیچکس درک درستی از علائم این بیماری نداشت و فقط محدودی پزشک و متخصص آن هم فقط درحد چند احتمال می دانستند جریان از چه قرار است و این بلای سیاه اصلاً چیست.
محققین انستیتوی ملی سلامت وسایر مراکز بیماری های عفونی در ایالت متحده آمریکا از آن هنگام شروع به تحقیق در مورد این بیماری جدید نمودند. در ابتدا ، پزشکان به ایدز به عنوانه یک بیماری مقاربتی نگاه می کردند زیرا اکثر موارد این بیماری در مردان همجنس باز دیده میشد. طی تحقیقاتی که در اوایل دهه 1980 میلادی بعمل آمد ،
ارتباطی بین ورود یک مرد همجنس باز کانا دایی به امریکا وشیوع آن در آمریکا دیده شد ومحققین به این نتیجه رسیدند که ویروس اچ آی وی از خارج از کشور ایالت متحده امریکا آمده است.
گرچه این مرد کانادایی ممکن است ویروس اچ ای وی را به عدهای از مردم آمریکا منتقل کرده باشد، اما امروزه دانشمندان اعتقاد دارند که این ویروس در انسان از سال 1959 ویا حتی قبل از آن هم یوجود داشته باشد.
در سال 1983، دانشمندان توانستند یک رتروویروس را در این بیماران کشف نمایند و نام آن را ویروس نقص ایمنی انسان یا به اختصار اچ آی وی(HIV) گذاشتند. این ویروس یکی از مرگبارترین رتروویروسهایی است که تا کنون در انسان کشف شده است ، از طریق خون وترشحات بدن انتقال می یابد. این ویروس همچنین میتواند در بعضی از مثل گوسفندان، میمونها وبزها، بیماری ایجاد نماید.
اچ ای وی در نهایت منجر به ایدز می شود که مرحله آخر عفونت اچ آی وی می باشد.دانشمندان در سال 1984 ارتباط بین اچ ای وی وایدز را کشف کردند. شایع ترین را اصطلاحاً به نام اچ ای وی یک(HIV-1) میشناسند که در سال 1984 کشف شد. شکل دیگر این ویروس که در سال 1986 در غرب افریقا کشف شد را اچ ای وی دو (HIV-2) نامگذاری کرده اند. روشهای شناسایی این ویروسها، پس از مدتی ابداع وتوسعه یافت.
از شواهد بدست آمده چنین به نظر میرسد که HIV-1 ابتدا در نوعی از شامپانزه ها به نام پان تروگلودیت ها(Pan Troglodytes)وHIV-2 در نوعی ازمیمونها به نام سوتی مانگابی ها(Sooty mangabeys) وجود داشته است. وتحقیقاتی که بر روی ساختمانه شکلهای اولیه اچ آی وی انجام میشود ممکن است به دانشمندان کمک نمای که متوجه شوند که چگونه این ویروس جهش یافته وبه شکلهای امروزی دیده میشوند تبدیل شده است.فهمیدن چگونگی این جهش ها به ایجاد روشهای آزمایش ودرمانی بهتری گردد.
از معروفترین افرادی که به ایدز مبتلا شدند می توان به راک هودسن هنرپیشه آمریکایی ، فردی مرکوری، خواننده? گروه موسیقی کویین ،رابین کروزبی، گیتاریست گروه راک باند ،نستور آلمندوروس، فیلمساز اسپانیایی ،میشل فوکو، فیلسوف فرانسوی، ایزاک آسیموف، نویسنده داستان‌های علمی تخیلی، تامی موریسون، بوکسور آمریکایی را می توان نام برد.